Wat je uitzendt trek je aan
De afgelopen maanden heb ik mij met enige regelmaat gevoeld als dit middelste huisje. Een beetje in de verdrukking, door alles wat er ineens op mijn pad kwam en waar ik totaal geen invloed op had. Heen en weer geslingerd tussen gezin, werk, de mantelzorg voor mijn moeder en mijn eigen gezondheid.
Het voelde alsof alles me overkwam in plaats van dat ik een keuze had. Deels was dat ook zo. Wanneer je moeder ineens ongeneeslijk ziek wordt, is dat natuurlijk geen keuze, dat overkomt je. Wel heb je de keuze in hoe je er mee omgaat. Wij kozen ervoor om met alle positiviteit die we bezitten, de strijd aan te gaan. En met WE bedoel ik ook echt WE. Ja, het is mijn moeder die ziek is, zij zal de strijd met de kankercellen aan moeten gaan en daar is ze nog altijd in volle strijd mee. Een pittige strijd. Voor haar, maar ook voor mijn broer en mij en onze gezinnen. Ondanks dat, bleven en blijven we positief. Geloven we niet in doemdenken, maar zien we juist voor ons hoe we het graag zouden zien.
Dat verdient wat extra uitleg. Ik zie je al je wenkbrauwen optrekken en denken dat je met een positief visualiserend beeld, die kankercellen niet laat verdwijnen. Nee, als het zo makkelijk zou zijn… Wat je er wel mee kan bereiken is wat ik je in dit verhaal wil vertellen en waar ik je bewust van wil maken.
Want wat je uitzendt trek je aan!
Wel eens gehoord van de wet van aantrekkingskracht? Deze vertelt dat alles wat jij denkt en voelt zich uiteindelijk manifesteert. Met andere woorden, jouw gedachten creëren jouw werkelijkheid.
Zo waren we echt wel even behoorlijk van slag toen we hoorden dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is. De ergste scenario’s kwamen in mijn hoofd voorbij.
Ho Stop!
Ik wist mezelf te herstellen. Inmiddels heb ik zo veel mensen gesproken die ons vertelde dat hun vader, moeder, opa of oom, dezelfde boodschap te horen hadden gekregen. Dat sommige inmiddels 5 of zelf 10 jaar verder zijn. Mijn gedachten gingen al snel van denken aan de dood, naar bezig zijn met het leven nu. Niemand kan ons vertellen hoe lang mijn moeder nog bij ons mag blijven, waarom zouden we tijd verspillen aan daar voortdurend in ons hoofd mee bezig te zijn. We kozen er voor om te kijken naar hoe we het zo aangenaam mogelijk zouden kunnen maken voor mama en voor onszelf.
We gingen op zoek naar een andere woning. Het was wel duidelijk dat die eengezinswoning nu toch echt ingewisseld moest gaan worden voor een appartement. Van compleet onafhankelijk zijn, naar aan het aanrecht gewassen worden omdat je niet meer naar boven kunt, dat wil je niet.
We wisten dat het geen makkelijke opdracht zou zijn, in deze tijd een appartement zoeken. Je moest dan ook nog maar precies tegenkomen wat we nodig hadden. Gelukkig stond mijn moeder wel al lang ingeschreven bij de woningbouwvereniging. Dus dat zou mee kunnen werken. We gingen actief op zoek.
Alle opmerkingen die we kregen over; “of we dat toch nog wel zouden moeten doen, misschien is het maar voor drie maanden, het is wel heel veel werk om nu over te huizen,” lieten we van onze ruggen glijden. Mama en wij werden allemaal niet gelukkig van de situatie zoals het was. Het kon beter en het zou mama gelukkiger maken. We keken vooruit en zagen voor ons hoe we het het liefste zouden zien.
Geloof het of niet, er kwam een appartement vrij. Een soort lot uit de loterij. Gelijkvloers, deur aan de straatkant, klein tuintje aan de achterkant met uitzicht op groen en ook nog eens met veel ruimte. Het zou perfect zijn, we zagen het voor ons. En ze kreeg het toegewezen!
We zeiden ja, zonder dat mama kon gaan kijken, dat ging gewoon niet op dat moment. We schakelde hulptroepen in en het was even keihard aanpoten. Mantelzorg, verhuizen en een oud huis waar al 35 jaar spullen worden verzameld… Het was een helskarwei. Bloed, zweet en tranen.
En toch zouden we het zo weer doen.
Mama zit inmiddels 1 1/2 maand in haar nieuwe woning. En geloof me, ze heeft er al voor een heel jaar plezier aan beleefd. Het heeft haar heel goed gedaan. Het is een woning met veel meer licht, met een heerlijke plek om buiten te kunnen zitten en met vooral veel meer woongenot.
We zagen het voor ons en we trokken het aan…
We lieten ons vooral niet van de wijs brengen door anderen en hielden het doel voor ogen.
De wet van aantrekkingskracht. Wat zou jij graag aan willen trekken, wat zie jij voor ogen?
Laat je vooral niet afleiden…
Lieve groet,
Esther
