Shop till you drop...

Of stop je juist voor je er werkelijk bij neervalt?

Samen met mijn meisje ga ik shoppen in Tilburg. Ik ken Tilburg niet zo heel goed als het gaat om shoppen, waardoor het vinden van de juiste parkeergarage al een uitdaging is. We eindigen dan ook niet bij de garage die ik in gedachten had, maar ach, we zijn in het centrum. De rust die ik voel bij mezelf maakt dat ik op en top geniet van dit moment alleen met haar. En zij, ze straalt van oor tot oor, pakt mijn hand vast en loodst me de parkeergarage uit. ‘Mam, we staan bij B, dat moeten we wel even onthouden.’ Eenmaal buiten zijn we er snel uit waar we ergens zijn en hoe we kunnen lopen.

Een paar jaar geleden zou ik in de stress schieten met dit soort momenten. Zou ik al mopperend achter het stuur hebben gezeten omdat ik de juiste garage niet kan vinden. Zou ik onrust voelen zodra ik het centrum in loop. Zou de drukte, de chaos, zo bij me binnen komen dat ik mezelf volledig uit mijn kracht zou laten duwen. Maar nu, nu is zo anders.

We gaan op zoek naar dat ene tentje in die boekenwinkel, waar je heerlijk kunt lunchen en waar ze de lekkerste spicy chai latte hebben die er bestaat. Ze zoekt een tafeltje, zij mag kiezen. Het valt me op de ze hetzelfde doet als ik zou doen. Ze kiest een tafeltje waar je net wat meer rust hebt, je de boel kunt overzien. Ach ja, aan een appelboom groeien geen peren, wel? We kletsen samen over meiden dingen. Ze loopt nog een rondje door de boekenwinkel en ontdekt een boek over de tweede wereld oorlog. ‘Anne Frank staat er ook in mam!’ Iets wat haar erg trekt op het moment.

Uiteindelijk wordt er ook geshopt natuurlijk. Waarbij ons eigenwijsje precies weet wat ze wilt en wat niet. Een tas vol is het resultaat. Ze weet ook precies wanneer het genoeg is geweest voor haar. En hoewel ze nog graag even bij Hudson bay en de Intertoys binnen had willen gaan, besluit ze dat het mooi is geweest. Ik bewonder haar. Ze heeft haar grens bereikt en luistert er naar. Die warme choco drinkt ze liever thuis op de bank, in haar onesie met die zojuist gekochte ‘hottie’ op haar schoot. Een knuffel die je kunt opwarmen in de magnetron.

 

En ik, ik geniet na. Besef wat er de afgelopen jaren is veranderd bij mezelf. De rust, de verbinding met mijn binnenste. Dat ik in staat ben echt te genieten van kleine dingen in plaats van het gevoel te hebben voortdurend in een sneltrein te zitten. Dat ik weet wat ik leuk vind en wat niet. Dat ik voel waar mijn grenzen liggen en daar ook naar luister.

Wanneer ik ’s avonds in mijn favoriete stoel zit en ze heerlijk met haar knuffel bij me op schoot kruipt, ruik ik haar fris gewassen haar. Ik besef dat geluk zit in hele kleine dingen. Een ‘klein ding’, is zojuist bij me op schoot gekropen…

Liefs Esther

Villa Wijs draait op SYS Platform SYS Platform - Platform voor Coaches & Opleiders