De bel gaat, voor de deur staat een prachtig Villawijsneusje met zijn moeder. Het is zijn eerste afspraak en hij heeft er eigenlijk nog niet veel zin in. Hij heeft tegen zijn moeder gezegd dat hij één keer zal gaan, maar daarna niet meer! Ik heet ze welkom, stel ze op hen gemak, ook mama vindt het spannend. Want ja, wat doe ik nu eigenlijk precies? Samen lopen we de trap op naar boven. Al snel is het ijs gebroken. Ik vertel wie ik ben en wat ik doe. Ik teken er bij, zo leg ik uit hoe het zit met energie, met voelen en wat als je dingen voelt die eigenlijk niet van jou zijn.
Ik heb zijn volle aandacht. Hoewel zijn moeder van te voren vertelde dat hij niet zo’n prater is, lijkt dat hier nu niet zo’n probleem te zijn. Na een uurtje gaat hij huppelend de deur uit. Aan zijn moeder vraagt hij wanneer hij weer mag. Hij laat haar weten dat hij 5 keer, zo lang duurt de training, eigenlijk maar weinig vindt. Ook vraagt hij haar hoe ik eigenlijk kon weten dat hier werk in was. Geweldig! Mijn hart stroomt over.
Het antwoord is simpel. Was er voor mij maar zo iemand geweest toen ik nog kind was. Die mij had kunnen uitleggen dat het heel normaal is om te voelen, ook om meer te voelen dan alleen dat wat van jou is en bij jou hoort. Die mij had uitgelegd hoe ik daar beter mee om zou kunnen gaan en hoe ik een onderscheid zou kunnen maken in dat wat van mij is en wat van de ander. Dat ik in mijn eigen kracht kan staan, in verbinding met mezelf. Goh, wat had mij dat kunnen helpen. En er is niets mooier dan er nu te mogen zijn voor deze kinderen, hoogsensitievekinderen, nieuwetijdskinderen. Om hen én hun ouders te mogen helpen en begeleiden.
Elke week weer kwam hij met veel plezier, nam hij mij in vertrouwen en ontstond er een band. Ik zag hem groeien en dat hebben ze thuis ook gezien. We tekenden samen, knutselde, visualiseerde en maakte opdrachten in de Villa Wijs map. Aan het einde van de 5e les gaf ik hem een werkblad mee met de vraag of hij voor mij kon tekenen schrijven hoe hij de Villa Wijs training had gevonden. Gister kreeg ik het terug. Inclusief een prachtige kaart waarin zijn moeder vertelt dat hij steeds met veel plezier was gekomen en keer op keer huiswaarts keerde en zijn moeder kon zien dat hij ‘lichter’ was. Alsof hij de zorgen van de wereld van zich had afgegooid. Wauw, wat raakt me dat. Ze bedankt mij voor mijn geduld, mijn liefde en wijsheid.
Zie hieronder zijn kunstwerk. Links staat voor hoe hij zichzelf voelde voor hij bij mij kwam, rechts staat voor hoe hij zich nu voelt. Prachtig! Het spreekt voor zich.
Ik hoop nog heel veel ouders en kinderen te mogen helpen.
Liefs Esther
[mc4wp_form id=”1329″]
