Een bekend Surinaams spreekwoord. Ik vermoed dat je zelf wel kunt invullen wat het betekent. Ik wil hem graag delen, omdat ik zelf heb ervaren dat het ook werkelijk zo is.
‘Als je een steen op de weg laat liggen, struikelen je kinderen erover.’
Ik had een heleboel stenen op mijn weg liggen. Stenen die ik gedurende het opgroeien van kind tot volwassene had weten te verzamelen. Verspreid over mijn pad. Soms losse rondslingerende stenen. Soms een hele berg, zorgvuldig opgestapeld. Hier en daar blokkeerde ze mijn weg.
En in al die jaren had ik mezelf aangepast aan die stenen, ik had mezelf aangeleerd hoe ik me tussen al die stenen door kon bewegen. Hoe ik ze kon ontwijken, kon doen of ze er niet waren, er tegenaan kon schoppen om vervolgens mezelf weer aan te passen aan de stenen. Ik leerde mezelf in allerlei bochten te wringen. Dat ging jaren goed, tot…
Bijna tien jaar geleden alweer, dat ons meneertje op de wereld kwam. Twee weekjes te vroeg, zoals ik in het begin van mijn zwangerschap al had voorspeld. Geen gemakkelijke bevalling, niet voor hem en niet voor mij. Hij had wat moeite met op aarde komen, maar daar was hij dan, dat lieve kleine ventje in mijn armen. Al snel bleek dat hij niet alleen moeite had om op aarde te komen, maar ook om hier te blijven. Het lukte hem maar niet om in te checken, om in zijn lijfje aanwezig te blijven, in contact met zichzelf en de aarde. Zo gevoelig als hij was, hij ‘fladderde’ maar wat rond. Zijn gevoeligheid zorgde er voor dat alles snoeihard bij hem binnen kwam. Prikkels in de vorm van harde geluiden, groepen mensen, suikers, noem maar op. Als peuter konden we zelfs zien dat hij van het ene op het andere moment van stemming kon wisselen zodra er iemand bij ons binnen kwam voor een kop koffie. Ook bleef hij als peuter, wanneer wij op visite gingen, bij sommige huizen stokstijf staan en wilde dan niet mee naar binnen.
Het raakte mij, ik herkende dit alles bij mezelf. Het was alsof hij met dat kleine vingertje in mijn ziel prikte en mij vroeg weer thuis te komen in mezelf, zodat ik ook hem een veilig thuiskomen kon bieden. Dan zou hij bij mij veilig kunnen landen. Hij hield mij een spiegel voor.
Daar was het besef, ik was niet thuis. Door al die stenen die ik had weten te verzamelen, voelde mijn huis vol en zwaar. Er was geen plaats voor mij en bovendien was ik bang om mezelf aan al die stenen te stoten, ze op te rakelen. Ik wilde die pijn niet voelen en dus vluchtte ik dagelijks mijn lijf uit om dat maar niet te hoeven.
Ik was een kei in aanpassen, een pleaser op en top. Als een ware kameleon wist ik mij aan ieders wil aan te passen. Mijn hoofd liep over en had zelfs ’s nachts geen rust. Ik kon niet meer, ik wilde dit niet langer. Er moest een einde aan komen. Hoogste tijd om die stenen op te ruimen, weer thuis te komen in mezelf en terug te vinden wat ik in al die jaren was kwijtgeraakt.
Langzaam wist ik de hoopjes stenen die de energiestroom in mijn lijf wist te blokkeren, op te ruimen. Ik begon met zandkorrels, daarna het grind en uiteindelijk de stenen. Om als laatste dat enorme rotsblok aan te pakken. Mijn energie ging weer stromen en ik ontdekte wat deze energie voor mij betekende. Wat ik er mee kon. Hoe intuïtief ik eigenlijk ben en wat ik allemaal kan voelen. Dat de dingen veel gemakkelijker gaan zolang je bij jezelf weet te blijven en niet alles ongevraagd bij je binnen te laten komen. Als jij thuis bent in het centrum van je lichaam, ben jij de baas. Jij bepaalt wat je binnen laat, wat je wegstuurt, waar je iets mee wilt, of juist niet wilt.
Goh, wat heeft dat veel veranderd. En wat voel ik mezelf hier fijn bij!
Inmiddels heb ik voor ons meneertje een landingsbaan weten te creëren waarop ook zijn zusje regelmatig een landing maakt. Een veilig thuis voor mezelf en mijn gezin. En zodra ik mezelf iets te veel op mijn zolder bevind dan in het centrum van mijn lijf, dan bellen de kids bij me aan. Meestal niet op de gezelligste manier. Stampvoetend of gillend bonken ze op de deur, zetten een spiegel op de stoep en rennen heel hard weg. Het is aan mij of ik in de spiegel kijk, of de deur weer dichtgooi.
Omdat ik weet dat dichtgooien maar van korte duur is, (voor je het weet staan ze wéér bij je op de stoep!) doe ik open, kijk in de spiegel en laat ze met liefde bij me binnen. Hier en daar ligt nog wel eens een steen op de grond. Ze schoppen er tegenaan, zodat ik weet dat ik er nog iets mee mag doen.
Ik zou immers niet willen dat zij er over struikelen…..
PS. Wil je ook graag wat stenen opruimen? Lees onderstaande eens, ik help je graag!
Liefs Esther
VILLA WIJS, nu ook voor volwassenen
Ben jij al bekend met Villa Wijs en de Villa Wijs community op facebook?
Villa Wijs staat voor thuiskomen in jezelf. In verbinding met je binnenste, je kind, je gezin en met elkaar. Villa Wijs is een visualisatie methode waarin we ons lichaam vergelijken met een huis. Wie thuis is in zichzelf kan zich beter staande houden in een wereld die soms overweldigend kan zijn.
Door met je volle aandacht aanwezig te zijn in je lichaam, ga je voelen wat jij wilt én hoe je het wilt. Belangrijk voor jou als persoon én als ouder voor je kind. Wanneer jij een veilig thuis creëert voor jezelf, nodig jij je kind uit ook thuis te komen en zich te verbinden met zichzelf.
Wil jij ook graag wat stenen opruimen? Weer thuiskomen in jezelf, terugvinden wat je bent kwijt geraakt. Weer gaan voelen wat je werkelijk wilt? Wil je weten hoe je een onderscheid kunt maken tussen of wat je voelt van jou is, of van de ander? Dat kan. Er is naast de Villa Wijs voor kinderen, nu ook een Villa Wijs voor volwassenen. Een individuele training van twee dagdelen. Even tijd voor jezelf. Nieuwsgierig? Ik vertel je er graag meer over, hier vind je mijn mailadres. En hier vind je meer informatie over Villa Wijs.
Wist je al dat Villa Wijs een eigen Facebook community heeft? Een gratis groep waarin ik regelmatig blogs post, adviezen geef en waar je met gelijkgestemde je verhaal kunt delen. Je kunt hier gratis lid worden. Nodig ook gerust andere mama’s of papa’s uit. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Vraag het hen wel eerst. Plaats nooit iemand ongevraagd in de groep. Op die manier behouden we onze prettige en veilige sfeer in deze groep.
Ik zou het ook fijn vinden wanneer je de Villa Wijs facebook pagina een like wilt geven! Dat doe je hieronder. Heel erg bedankt!