Wanneer je lichaam je huis is en je jezelf afvraagt welk plekje in huis jouw fijnste plekje is, wat zou dat dan zijn? Toen iemand me dat vroeg wist ik het antwoord al voordat de vraag helemaal gesteld was. Mijn hart! Toen ik er over nadacht besefte ik ineens dat ik veel vaker in mijn hoofd zit, op die donkere saaie zolderkamer. De rest van mijn huis is met enige regelmaat helemaal leeg en verlaten! Hier moest iets drastisch veranderen!

De grote opruiming van mijn zolder (lees mijn hoofd) is al een hele poos  geleden afgerond, maar de renovatie van de rest van mijn huis is nog in volle gang. Heel voorzichtig ben ik van mijn zolderkamer de trap af naar beneden geslopen, een beetje onwennig nog. Als ik merk dat het aanwezig zijn in het ‘hart’ van mijn eigen huis voelt als thuiskomen, gooi ik alle ramen en deuren open. De grote schoonmaak kan beginnen! Hier en daar een likje verf, we verplaatsen wat meubelstukken en we gooien een heleboel (oude) troep naar buiten. Weg ermee! Zo ontstaat er weer ruimte voor nieuwe dingen! En dat voelt heerlijk!

Mijn huis is bijna klaar, het ontbreekt alleen nog aan wat leuke accessoires. Hiernaar ben ik druk opzoek, ik merk dat ik moeilijk kan kiezen. Zoveel dingen zijn leuk en inspirerend…

Als ik me ’s avonds terugtrek in mijn ‘woonkamer’ en heerlijk languit op de bank lig, mijn ogen sluit, ontstaan de mooiste ’accessoires’. Stiekem weet ik best wat ik wil. Plots schrik ik wakker! Hoor ik iemand op zolder? Ik ren de trap op naar boven waar ik in een hoekje mijn angst zie staan. Als mijn gedachten alle mooie accessoires over boord willen gooien, loop ik de deur uit. Ik sluit mijn zolderkamer en loop de trap af. Het is beter dat ik voorlopig even niet op zolder kom. Bovendien voel ik mij veel prettiger in het hart van mijn eigen woning, dat is waar ik me thuis voel. Ik steek de kaarsjes aan, zet wat fleurige voorjaarsbloemen op tafel en hang een slinger aan de muur met de tekst  ‘welkom thuis!’