Half zeven, de wekker is nog niet gegaan, toch hoor ik onze prinses gaan plassen en zie het licht schijnen vanuit de slaapkamer van ons meneertje. Ze vinden het spannend dat is duidelijk. Ook ik heb last van een ongemakkelijk gevoel. Alles gaat weer beginnen, ‘hop’ in het gareel. Ik vind het jammer, heb genoten van zes weken niks te moeten en veel te mogen. Gezellig dingen ondernemen met elkaar. Al vind ik het natuurlijk stiekem ook wel lekker dat ik nu weer eens in alle rust achter mijn laptop kan gaan zitten werken. Geen gillende, herrie schoppende, ruziemakende kinderen om me heen. Ik staar naar het plafond en denk nog even terug aan alle ‘geniet’ momentjes van de afgelopen zes weken. Het zijn er veel, ik heb ze allemaal opgeslagen. Dan spring ook ik uit bed. Een beetje extra tijd op zo’n eerste schooldag is geen overbodige luxe. De kleren van de kids liggen al klaar. Na een uitgebreide goedemorgen knuffel loop ik naar beneden om de dag even in alle rust op te kunnen starten. Ik vind het heerlijk om dan eerst even buiten te gaan staan en de frisse ochtendlucht in mijn longen te zuigen. Een goede start van de dag, het maakt mij een leukere moeder. Terug boven ontdek ik dat mijn schatten zichzelf al hebben aangekleed. Ondanks dat ze allebei nog niet echt enthousiast zijn, verloopt het ochtendritueel soepel en lopen we om half 9 gezellig samen naar school. Tien dikke knuffels, handkussen en zwaaiende handjes later, loop ik met een knoop in mijn maag naar huis. Ik mis ze nu al…. Nee, de vlag heb ik niet uithangen.

Wanneer ik aan het einde van de schooldag de kids uit school haal zie ik een verdrietig meisje wat haar oor vast houdt. Nee toch, oorpijn? Helaas wel! Verdrietig lopen we huiswaarts met voor ons uit een vrolijk meneertje wat zingend en huppelend verteld over de dag waarvan hij vanmorgen nog stellig zei dat die saai zou worden. “Mm, zeg ik, klinkt als een gezellige dag.” “Dat was het ook mam, zou hem nog wel een keer over willen doen!” Ik ben blij verrast, het is wel eens anders geweest.

Hoe was de eerste schooldag bij jullie? Hing de vlag uit? Ik ben benieuwd.

Esther van Bijnen

Intuïtief en energetisch coach

Ik ben Esther van Bijnen, eigenaar van Villa Wijs en bedenker van de Villa Wijs methode.

Na 10 jaar succesvol een dansschool te hebben geleid, werd mijn vuurtje minder. Was het perfecte pasje echt waar het voor mij om gaat?

Steeds meer vielen me de kinderen achter in de rij op en voelde ik een nieuwsgierigheid naar deze kinderen. Een behoefte om juist voor hen meer te betekenen. Ervoor te zorgen dat deze kinderen, ongeacht hoe perfect of imperfect de pasjes waren, met plezier en voluit zouden dansen.

Ik realiseerde me dat ik mezelf herkende in deze kinderen. Ik was al die tijd bezig met presteren, met de buitenkant, maar het werd tijd dat ik bij mezelf kwam, bij mijn binnenwereld.

Ik ging me verdiepen in het werken met energie. Al van kinds af aan ben ik mij bewust van deze levensenergie. Gevoelig als ik was pikte ik veel op, maar was dat wat ik voelde van mij, of van de ander?

Door me erin te verdiepen, ontdekte ik wat ik met deze energie kan en wat het met mij doet als ik mijn energie vrij laat stromen. Hoe ik hierdoor beter in mijn eigen kracht kwam te staan. Ik maakte opnieuw contact met mezelf. Het voelde als thuiskomen. Wat had ik dat als kind graag willen leren.

Nu leer ik het aan andere kinderen en volwassenen met behulp van mijn Villa Wijs methode, een manier om heel makkelijk aan kinderen, én volwassenen, uit te leggen hoe energie werkt en hoe je met energie kunt werken.

Villa Wijs heeft zich intussen ontpopt tot een complete, eenvoudige en creatieve visualisatiemethode, die staat als een huis.
In 2018 heb ik de Villa Wijs coachopleiding ontwikkeld om ook andere energetisch- en kindercoaches, leerkrachten en pedagogisch medewerkers de kans te geven met de Villa Wijs methode te werken om zo meer mensen te kunnen helpen om een stevige fundering te creëren voor zichzelf zodat ze ook tijdens een stevige storm blijven staan als een huis.