Weer staan als een huis!

Soms vlucht je gewoonweg je lijf uit om maar even niets meer te hoeven voelen…

Zelfs wanneer je helemaal niet alleen bent en er voldoende mensen om je heen zijn, is het mogelijk jezelf alleen te voelen. Misschien voel je jezelf anders, of kun je niet voldoen aan dat waarvan jij denkt dat anderen van je verwachten. Of misschien is alles om je heen gewoon even te veel en verlang je naar stilte en rust. Wat het ook is, soms vlucht je gewoonweg je lijf uit om maar even niets meer te hoeven voelen.

Op het moment dat je je lijf of wel je ‘huis’ verlaat, blijft je huis onbewoond achter. Misschien stond je er eerder nog niet bij stil, maar een onbewoond huis is kwetsbaar. Veel kwetsbaarder dan een bewoond huis waar het licht brand en waarvan de fundering stevig in de grond staat.

Kinderen die niet thuis zijn herken je aan ofwel heel afwezig zijn. Een afwezige blik hebben, vaak gepaard met een wit gezichtje en doffe ogen. (je ziet ze veel op dit moment zo tijdens de sinterklaasperioden) Of aan uitermate druk zijn en niet stil kunnen zitten. (ja, ja, ook deze zie je veel op dit moment 😉 )

Bij deze laatste groep kinderen zou je misschien niet verwachten dat ze niet aanwezig zijn. Jij vindt ze wellicht juist heel erg aanwezig. Deze kinderen zijn juist zo druk omdat ze hun lijf weer willen voelen. Ze zijn het contact met zichzelf even kwijt en door te bewegen gaan ze hun lijf weer voelen.

Voor beide geldt, laat ze lekker bewegen, om hun lijf weer te kunnen voelen. Trampoline springen, fietsen, even een rondje over het schoolplein, of lekker douchen! Voor jezelf geldt, zorg dat je fundering goed staat. Dat geldt natuurlijk ook voor de kids!