Dan ineens sta je met je lieve peuter voor de ingang van de basisschool. Houd je haar hand liefdevol vast, ze vindt het vast spannend. Wanneer ik hurk om haar een bemoedigende knuffel te geven zegt ze; ‘Mam, ik loop wel met Melissa mee naar binnen, dan hoef jij niet mee.’ Ze kijkt me aan met grote glinsterende ogen die mij vertellen dat ze het wel spannend vindt, maar dat ze het best zelf kan. Ze wil immers alles zelf doen. Ik geef toe, ze kan ook veel zelf, maar dit gaat me toch wat ver. Ik wil namelijk heel graag met haar naar binnen, haar beschermen voor die grote boze wereld, zorgen dat alles tip top is geregeld voor haar. Gelukkig laat ze me toe, maar ze doet zelf haar jas uit, zet zelf haar pauzehapje in de daarvoor bestemde bak en loopt vol zelfvertrouwen naar de juf. Ze heeft er zo’n zin in! Ze loopt de klas rond, neemt alles in haar op, ik zie haar denken. Ze heeft grootse plannen. Ze wil leren lezen en schrijven, net als haar grote broer die in groep 3 zit. Ze kan ook al wat woordjes schrijven en leest boekjes van “maan, roos, vis”. Dat krijg je als je alles wat je grote broer kan ook wilt kunnen. Natuurlijk hebben we haar uitgelegd dat ze eerst nog heel veel andere dingen gaat doen en leren op de kleuterschool. Dat ze lekker mag spelen in de poppenhoek en dat het leren lezen en schrijven later komt, zodra ze in groep 3 zit. Maar of ze daar genoegen mee neemt…
Om 12 uur haal ik een stralend kind op bij de schoolpoort. Met een paar zwarte wangen, want ze heeft in de poppenhoek gespeeld. Die is op het moment omgetoverd tot zwartepietenhuis. De juf vertelt mij dat het heel goed is gegaan, dat ze alles al mee deed en alles snapte. Ik had niet anders verwacht. Wat ben ik trots op haar! En hoewel een moeder een voorbeeld is voor haar kind, is het hier even de omgekeerde wereld. Hoe doet ze dat toch? Zo open, zo vol zelfvertrouwen. Even zie ik mezelf als kleuter, een evenbeeld. Ik glimlach zichtbaar en sluit haar in mijn armen. ‘Love you’, fluister ik in haar oor. Ik weet het. Opvoeden is loslaten, maar gelukkig wel beetje bij beetje…’smile’
